“Wat een gedoe zeg, ik moest persoonlijk op school langskomen om Mark in te schrijven. Alsof ik niets beters te doen heb.” Hoewel Irene een goede vriendin van me is, lijkt het erop dat ze even vergeten is waar ik me beroepshalve mee bezig houd: ouderbetrokkenheid. “Natuurlijk ga je naar school om je zoon in te schrijven, je wilt als ouder toch zien waar hij terecht komt, waar hij vijf dagen in de week gaat doorbrengen!” “Ja, dat is ook zo”, antwoordt Irene bedremmeld, “maar ik heb het al zo druk op het werk, het komt zo slecht uit”.
Ik snap haar wel. Mark zit al twee jaar op het vmbo-t, maar gaat het niet halen, hij moet een stapje terug , naar het vmbo-k. Daar hadden ze bij de keuze van de school geen rekening mee gehouden. Ze zijn naar open dagen geweest, hebben de sfeer geproefd, met mentoren gesproken, onderzocht of de school voldoende ondersteuning bood voor leerlingen met dyslexie. Maar ze hebben bij de afwegingen de mogelijkheid van ‘afstroom’ niet meegenomen: er is geen vmbo-k op deze school, Mark moet naar een andere school.
Als de beslissing valt, zijn de open dagen al voorbij. Mark heeft het naar zijn zin in zijn huidige klas en wil helemaal niet naar een andere school. Echt gemotiveerd om op zoek te gaan is hij dus niet. Ook Irene stroomt niet over van motivatie om een goede nieuwe school uit te zoeken voor haar zoon. Ze heeft er twee jaar strijd op zitten, elke dag weer, over cijfers, huiswerk, toetsen, maar het heeft hem niet op het vmbo-t kunnen houden. Het helpt ook niet mee dat de vader van Mark het nut niet inziet van het voeren van deze dagelijkse strijd: hij heeft zelf zijn school niet afgemaakt, en met hem is het toch ook goed gekomen? (En toegegeven, dat is waar).
Dus de nieuwe school kennen ze alleen maar van het internet, en van het korte telefonische gesprekje over de inschrijvingsprocedure. Het stelt me gerust dat de school er geen genoegen mee neemt dat een kind wordt ingeschreven zonder dat hij/zij en de ouder(s) de school hebben bezocht. Ik hoop maar dat ze doorzetten en betrokkenheid van haar als ouder blijven verlangen. Irene is er de moeder niet naar om zich terug te trekken. Maar op dit moment in de schoolloopbaan van haar kind kan ze best wat ondersteuning en bemoediging van de school gebruiken.